وی با اشاره به اینکه همه گیری کووید-19 برای سازمان های مردم نهاد ایران تجربه ای منحصر بفرد بوده است، اظهار داشت: گستردگی و ویژگی های خاص آن مانند لزوم فاصله گذاری فیزیکی و تعطیلی گسترده مشاغل و کاهش درآمد مردم، آن را از سایر بحران ها متمایز کرده و سبب شده است که سازمان های مردم نهاد همزمان در چند جبهه فعالیت های شدیدی را برای مراقبت از آسیب پذیرترین جمعیت ها در برابر همه گیری و پیامدهای آن و حفظ عملکرد سازمان خود فراهم کنند.

   رئیس مرکز تحقیقات مدیریت رفاه اجتماعی دانشگاه علوم بهزیستی افزود: نقش منحصر به فرد فضای مجازی سبب شده است تا نه تنها در دوران همه گیری بلکه حتی پس از پایان آن، فضای مجازی یکی از ارکان قطعی فعالیت های سازمان های مردم نهاد باشد.

    دکتر وامقی همچنین تصریح کرد: نداشتن آمادگی برای مواجهه با بحرانی از نوع همه گیری بیماری (ساختار، نیروی انسانی، تجهیزات، فضای فیزیکی مناسب)، ضعف زیر ساخت و استفاده از فضای مجازی و کاهش منابع مالی، نیروی انسانی و خدمات سازمان ها مهمترین چالش های سازمان های مردم نهاد در مواجهه با همه گیری کووید-19 بوده است.

    وی براساس یافته های بدست آمده، همچنین گفت: سازمان های مردم نهادی که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته اند، مجموعه ای از اقدامات را به منظور پیشگیری از ابتلای جمعیت هدف مراکز خود به کرونا و کاهش پیامدهای مستقیم و غیر مستقیم همه گیری بر آنها به انجام رسانده اند که از آن به عنوان ابتکارات سازمان های مردم نهاد در ارائه خدمات نام برده ایم.

   وی، درون مایه ابتکارات خدمات را شامل پنج طبقه " ابتکارات خدمات سلامت، آموزش، تامین معیشت، اشتغال و اوقات فراغت " ذکر کرد و افزود: این سازمان ها در ارائه خدمات مرتبط با پیشگیری از بیماری و پیامدهای آن و همچنین ادامه خدمات پیشین خود با چالش هایی مواجه شده اند که در چهار طبقه " چالش های خدمات سلامت، آموزش، تامین معیشت و اشتغال " جای گرفته اند.

    گفتنی است؛ این مطالعه توسط اعضای هیات علمی « مروئه وامقی، آمنه ستاره فروزان، منیر برادران افتخاری، کتایون فلاحت » انجام شده است.

انتهای پیام/

تنظیم خبر: نعیمی پور