وی افزود: دغدغه دوستان که نتایج پژوهش ها منجر به سیاستگذاری ها نمی شود، هم اکنون با برگزاری کنگره رصد اجتماعی کووید 19، این امکان فراهم شد، بندی را که برای اولین بار به منظور ارتقای سلامت اجتماعی در سیاست های ابلاغی برنامه هفتم توسعه کشور آمده را تبدیل به یک فرصت کنیم و به عوارض ناشی از کووید گره بزنیم.

    دکتر موسوی چلک تصریح کرد: واقعیت این است که برای سیاستگذاری، کشورها باید هوشمند باشند، هوشمندی به این معنی نیست که اگر بحرانی اتفاق افتاد، صبر کنیم که بحران دیگری اتفاق بیافتد، هوشمندی در این است که حین بحران و پس از بحران، بنشینیم سیاستگذاری ها را در سه عرصه ارزیابی کنیم. اگر سیاستگذاری هایی که از قبل داشتیم، خوب انجام شده بود، باید الان تاب آوری در جامعه بالا باشد، نظام رفاه و تامین اجتماعی، نظام کارآمدی باشد و حوزه اقتصاد ما و حوزه کشاورزی ما که زندگی همه مردم به آن گره خورده، با یک بحران، زمین گیر نشود و حوزه رسانه ما سیاستگذاری هایی متناسب با بحران ها داشته باشد و بتوانیم از پژوهشکده ها و اندیشکده هایی که در حوزه های مختلف داریم، بدرستی و قبل از وقوع هر بحران استفاده کنیم.

    وی همچنین به رصدخانه اجتماعی کووید 19 پیشنهاد داد که یک ارزیابی بر سیاست های قبل از بحران کرونا داشته باشد و سیاستگذاری های حین کرونا را هم مورد بررسی قرار بدهد.

    رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران به گزارش تهیه شده توسط این انجمن درباره آثار اجتماعی کرونا در میان اقشار با نیازهای خاص، اشاره کرد و گفت: تقریبا ما هیچ سیاست کارآمدی را در عرصه سیاستگذاری مربوط به حوزه پاسخگویی به مشکلاتی که افراد دارای معلولیت، سالمندان، بی خانمان ها و... دارند، نداشتیم و اگر انجمن ها و تشکل های مردم نهاد ( NGOها ) خودشان مستقیما انجام می دادند، در عمل و در کلان کشور، بعد اجتماعی سیاستگذاری خیلی مورد توجه نبود و تقریبا همه چالش هایی که در انجمن احصاء کرده بودیم، هیچ توانی برای پاسخگویی به نیاز این اقشار نداشتیم.

    دکتر موسوی چلک افزود: اگر در سال اول شروع کرونا، مردم در کمک به اقشار آسیب پذیر مشارکت داشتند، به مرور و در سال دوم، مردم نیز دیگر توان مشارکت در این زمینه را نداشتند و سازمان های حمایتی که در قبل از شیوع کرونا مشکلاتی داشتند، بعد از کرونا مشکلاتشان چندین برابر شد.

   وی تاکید کرد که به اعتقاد من، مهمتر از کمبود بودجه، آنچه که نداشتیم، دغدغه سیاستگذاری برای پاسخگویی به نیازهای افراد آسیب پذیر بود. در سال اول کرونا، براساس اعلام رئیس پلیس آگاهی تهران، 50 درصد سارقین خرد، سرقت اولی بودند و بیش از 50 درصد سالمندانی که به مراکز نگهداری بهزیستی ارجاع داده شده بودند، قبل از کرونا در خانه مورد حمایت بودند و خانواده ها با شیوع کرونا، چون توان حمایت از سالمندشان را نداشتند، با احکام قضایی، این سالمندان را تحویل مراکز نگهداری داده بودند.

    وی افزود: انجمن مددکاران اجتماعی بسیار پیگیری کرد تا بتواند با خانواده هایی که مورد آسیب قرار گرفتند، ارتباط داشته و در صورت لزوم، از آنان حمایت ویژه کند، اما متاسفانه در این زمینه همکاری با انجمن نشد و شماره تماسی که از این خانواده ها می خواستیم، داده نشد.

    عضو هیات رئیسه پنل سیاست ها، اقدامات و مداخلات اثربخش در حوادث و... همچنین در بخشی از سخنانش، تصریح کرد: اگر در این کنگره، پژوهشی و یا سخنرانی ارائه شد و نقدی بر هر آنچه در دوران کرونا در کشور و در عرصه های مختلف بود، انجام شد، بمنزله نادیده گرفتن تلاش های کسانی که در این عرصه، اعم از بخش دولتی، بخش غیردولتی و خصوصی و چه در عرصه های سیاستگذاری، پژوهش و اجرا کار کردند، نیست. بلکه رصدخانه به دنبال آن است که هرچه خوب بود را ببیند، اما طبیعتا نیم نگاهی به آنچه که نتوانستیم به درستی انجام بدهیم، دارد که به همین دلیل، فضای گفت وگوی علمی را در دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی فراهم کرده است.

    رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران همچنین به دلیل برگزاری کنگره ملی رصد اجتماعی کووید 19، به دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی تبریک گفت و افزود: البته که این کنگره، اولین نشست این دانشگاه در حوزه کووید نیست و از زمانی که رصدخانه اجتماعی کووید 19 با ابلاغ وزیر وقت بهداشت در این دانشگاه تاسیس شد، من بشخصه خوشحال شدم، جایی که سابقه طولانی علمی در این حوزه داشته، گروه های آموزشی و اساتید خوب این حوزه را دارد و بواسطه دانش خوب و تجربه ارزشمندشان مورد توجه قرار دارند، نویدبخش بود.

انتهای پیام/

تهیه و تنظیم خبر: نعیمی پور