به گزارش وبدای دانشگاه علوم بهزیستی، دکتر " گیتا موللی " افزود:  کم شنوایی، شایعترین اختلال مادرزاد و دارای شیوعی بالاست، بطوری که  یک تا سه نوزاد از هر ۱۰۰۰ نوزاد با کم شنوایی شدید تا عمیق دوطرفه که ناشنوایی نیز نامیده میشود بدنیا می آیند.

    وی اظهارداشت: مداخله زودهنگام ،فراهم کردن محیطی غنی و موقعیتی برای کودک است که کم شنوایی اش توسط سمعک یا کاشت حلزون تاحد ممکن جبران و زبان و گفتارش به حد قابل قبول برسد .

   وی که مجری طرح مداخلات زودهنگام کم شنوایی / ناشنوایی در کشور است، در پاسخ به این سئوال که  آیا مداخلات زودهنگام زبان اشاره کمک کننده است؟، گفت: دراین خصوص نظرات متعددی وجود دارد، برخی استفاده از زبان اشاره را با اثرات منفی همراه  دانسته اند، برخی آن را بی اثر و تعدادی هم حائز اثرات مثبت می دانند. بررسی محققان بسیاری طی سالهای اخیر حاکی از اثرات مثبت بکارگیری زبان اشاره بر زبان ، خواندن و نوشتن و رشد شناختی کودکان ناشنوا بوده است.

    این متخصصان حوزه توانبخشی، درباره دوزبانگی در کودکان ناشنوا با کاشت حلزون، گفت: دوزبانگی به معنای استفاده از زبان اشاره و زبان گفتاری همراه با هم است. دریک بررسی کودکان کاشت حلزون شده در سن قبل از سه سالگی را که زبان اشاره را یاد گرفته بودند با فرزندان شنوای والدین ناشنوا مقایسه شدند. نتایج این بررسی نشان داد که کودکان کاشت حلزون شده در مهارتهای هر دو زبان گفتاری  و زبان اشاره مشابه کودکان شنوا با والدین ناشنوا عمل می کردند. بنابراین یادگیری زبان اشاره اثر منفی بر زبان شفاهی ندارد و حتی می تواند اثرات منفی ناشنوایی را کاهش دهد.

    وی همچنین درباره رشد شناختی در کودکان ناشنوایی که زبان اشاره بکار می برند، گفت: محرومیت زبانی می تواند باعث مشکل رفتاری شود. مقایسه کودکان ناشنوایی که از زبان اشاره استفاده می کردند با همسالان شنوایشان نشان داده است تفاوت معناداری از جهت رشد شناختی و رفتاری نداشتند. بنابراین، نتایج حاکی از آن بود که زبان اشاره در رشد شناخت و کنترل مشکلات رفتاری کودکان، مفید است.

   وی در توضیح اثرات مثبت زبان اشاره نیز اظهارداشت:  برای کودکان ناشنوا مهم است که فرصت کافی برای رشد واژگان زبانی داشته باشند و بطور زودهنگام و از ابتدای نوزادی در معرض سیستم واجی یک زبان باشند. همچنین مهم است کودکان از همان ابتدای نوزادی در معرض سیستم دستوری یک زبان باشند. در واقع، زبان اشاره می تواند این  موارد را فراهم کند.

    وی تصریح کرد: برخی معتقدند که از زبان اشاره پیش از کاشت حلزون و پس از آن  هیچ استفاده ای نشود. برخی می پذیرند که زبان اشاره به عنوان یک پل ارتباطی پیش از کاشت حلزون و اندکی پس از آن استفاده شود اما هنوز هم هستند افرادی که زبان اشاره را ابزار ارتباطی مدام و همیشگی کودکان ناشنوا می دانند.

   این عضو هیات علمی دانشگاه تاکید کرد: کودکی که به طور مناسب در معرض زبان اشاره قرار بگیرد، آن را خواهد آموخت. چه شنوا و چه ناشنوا باشد. دوزبانگی و استفاده همزمان از زبان اشاره و زبان گفتاری بهترین پیشنهاد برای هر دو دنیای شنوا و ناشنوا است.

    دکتر موللی در عین حال توصیه کرد که مداخله زودهنگام ، حتما در دسترس والدین باشد، خانواده محور باشد، در مورد تفاوت زبان های مورد استفاده برای آموزش، اطلاعات کامل به خانواده داده شود و زودهنگام و بموقع باشد.

    وی در این خصوص همچنین افزود: نیاز به تحقیقات بیشتری است تا چگونگی آموزش به والدین ،مقایسه بین انواع روش ها ی آموزشی مختلف و انواع زبان اشاره مشخص شود و ارزیابی انواع پیامدها میسر گردد.

    نشست علمی – آموزشی (ژورنال کلاب) با موضوع " مداخلات زودهنگام برای شیرخواران ناشنوا با والدین ناشنوا: قصه گویی با اشاره های کودکان "به همت کمیته "مطالعات ناشنوایی / کم شنوایی" مرکز تحقیقات توانبخشی اعصاب اطفال و با همکاری انجمن علمی دانشجویان روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی ، در این دانشگاه برگزار شد.

    در این نشست علمی، علاوه بر محققان، متخصصان، کارشناسان و دانشجویان علاقه مند به حوزه کودک و ناشنوایی، نمایندگان کانون ناشنوایان ایران، انجمن خانواده ناشنوایان ایران، کمیته توسعه زبان اشاره ،شورای کتاب کودک، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ، سازمان بهزیستی کشور، موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان، خانه کتاب و برخی از فعالان حوزه های کودک و ناشنوایی، نیز شرکت داشتند.

انتهای پیام/

تهیه و تنظیم خبر: نعیمی پور