وی اظهار داشت: سازمان آموزش و پرورش کودکان استثنایی، تمهیداتی را برای سال تحصیلی جدید دانش آموزان کم شنوا و ناشنوا با توجه به شرایط شیوع بیماری کرونا در استان ها و شهرهای مختلف فراهم کرده است.

    دکتر موللی افزود: سازمان آموزش و پرورش استثنایی، محتواهای آموزشی خاص این دانش آموزان آماده کرده است و با تقسیم بندی استان های مختلف به وضعیت قرمز، نارنجی و سفید بلحاظ شیوع بیماری کرونا در شهرستان ها، تلاش خواهد کرد تا دانش آموزان در مناطق با وضعیت قرمز و نارنجی بتوانند از آموزش های مجازی بصورت کامل استفاده کنند و در صورت اعلام وضعیت سفید در برخی از مناطق بلحاظ  میزان کم شیوع بیماری، امکان حضور فیزیکی دانش آموزان در مدارس فراهم باشد. ضمن آنکه بسته های آموزشی برای دانش آموزان ساکن در مناطقی که فاقد اینترنت میباشند تهیه شده است و طیف متنوعی از محصولات آموزشی در اختیار دانش آموزان کم شنوا و ناشنوا قرار خواهد گرفت.

    وی با اشاره به اینکه دانش آموزان و دانشجویان کم شنوا و ناشنوا با سمعک یا کاشت حلزون شنوایی هرگز شنوایی کامل ندارند، تصریح کرد: این دانش آموزان و دانشجویان، برای جبران این خلا ، مجبورند به دانسته های زبانی شان اتکا کنند و این امر مستلزم تلاش بیشتر آنان است که خستگی آنان را دو چندان می کند . در این حالت اگر در حین آموزش مجازی، اینترنت هم ضعیف باشد و تصویر و صدای معلم بوضوح دیده و شنیده نشود، مشکلات آنان بمراتب بیشتر خواهد شد.  این درحالی است که در وضعیت فعلی حتی وجود ماسک در ارتباطات چهره به چهره، مانع بزرگی برای دانش آموزان کم شنوا و ناشنوا محسوب می شود و ارتباطات در دوره کرونا بشدت برای کودکان و بزرگسالان کم شنوا و ناشنوا چالش برانگیز شده است.

    مدیر گروه آموزشی کودکان استثنایی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در پاسخ به این سئوال که وجود « رابط با زبان اشاره » تا چه میزان می تواند به رفع این مشکلات کمک کند، گفت: از وجود رابط  در انتقال برخی از محتواهای آموزشی استفاده می شود، اما اینطور نیست که همه کودکان و بزرگسالان ناشنوا و کم شنوا، زبان اشاره را کامل بلد باشند و  با توجه به اینکه اکنون بسیاری از آنان  از روش گفتاری و شفاهی برای ارتباطاتشان استفاده می کنند، لذا دیدن چهره کامل و واضح معلم و دریافت صدای او ، برای درک آنان از مفاهیم آموزشی، بسیار مهم است. همچنین آموزش دانش آموزان کم شنوا و ناشنوا لازمست بیشتر بصورت دیداری باشد و این مساله در دوره فعلی با محدودیت روبروست.

   دکتر موللی افزود: بسیاری از دانش آموزان کم شنوا و ناشنوا بویژه در مدارس استثنایی ، با ناتوانی هایی  همراه هستند که کار آموزش را عموما با چالشهای بسیار روبرو می کند. در عین حال این دانش آموزان علاوه بر نیازهای آموزشی، نیازهای توانبخشی دارند که مستلزم توجه بسیار است و عدم دسترسی به این خدمات می تواند آموزشهای آنان را بشدت خدشه دار کند.

   وی همچنین با اشاره به اینکه تعداد زیادی از دانش آموزان کم شنوا و ناشنوا در سالهای اخیر در مدارس عادی تحصیل می کنند، متذکر شد که وضعیت فعلی آموزشهای مجازی دانش آموزان عادی، ممکن است برای دانش آموزان کم شنوا و ناشنوا، بار آموزشی مورد نیاز را نداشته باشد.

    وی افزود: سازمان آموزش و پرورش کودکان استثنایی برای دانش آموزان ساکن در مناطق دور افتاده که دسترسی به اینترنت ندارند و یا از اینترنت ضعیفی برخوردارند، بسته های آموزشی را بصورت CD تدارک دیده تا در صورتی که امکان حضور فیزیکی این دانش آموزان در مدارس فراهم نبود، این بسته های آموزشی را به دست آنان برسانند.

    مساله مهم دیگری که مورد اشاره دکترموللی قرار گرفت، « وضعیت دانشجویان کم شنوا و ناشنوا در دانشگاه ها » بود که وی آن را نیازمند توجه ویژه دانست.

   بگفته وی، آموزشهای آنلاین بدون زیرنویس و بدون رابط زبان اشاره، برای این گروه از دانشجویان فایده چندانی ندارد و لازمست به خلا ارتباطی این گروه از دانشجویان بصورت جدی توجه شود. ارتباط با استادان  و ارتقای  آگاهی آنان به نیازهای ارتباطی این دانشجویان بسیار کارساز خواهد بود . ضمن آنکه ماسک اکنون مانع جدی ارتباطی دانشجویان کم شنوا و ناشنواست که  استفاده از ماسکهای شفاف برای رفع این مشکل توصیه می شود.

    وی به عنوان یکی از فعالان تشکل های کم شنوایان و ناشنوایان در سطح بین الملل، به برگزاری وبیناری جهانی طی روزهای اخیر  با شرکت انجمنهای والدین کودکان کم شنوا و ناشنوا پیرامون مشکلات تحصیلی این کودکان اشاره کرد و گفت: این وبینار، انتقال دهنده نظرهای والدین دانش آموزان کم شنوا و ناشنوای کشورهای مختلف و صاحبنظران بین المللی این حوزه در مورد چالش های افراد کم شنوا و ناشنوا در شرایط کرونایی بود و اینطور که مشخص است، مشکلات و محدودیت های ارتباطی در آموزش مجازی، خاص دانش آموزان ما نیست، بلکه این مشکلات در دیگر کشورهای دنیا نیز مطرح است و همه در تلاشند تا امکانات و شرایط را برای به حداقل رساندن این محدودیت ها، فراهم کنند ، که ارتباط تنگاتنگ خانواده ها با معلمان در این زمینه بسیار راهگشا خواهد بود.

    این استاد دانشگاه  همچنین توصیه کرد:  معلمان کودکان ناشنوا و کم شنوا  مورد حمایتهای لازم  قرار بگیرند و تعداد دانش آموزان تحت آموزش هر معلم بیش  8  الی 9 کودک نباشد.

    وی به والدین نیز توصیه کرد که حمایت از کودکان خود را تا پایان دوره مدرسه درنظر داشته باشند، انتظارات بالا از فرزند خود داشته و با حمایت کامل از او و برقراری ارتباطی سازنده با معلم و مسئولان مدرسه ، زمینه رسیدن فرزند کم شنوا و ناشنوایشان به موفقیت را فراهم کنند، ضمن آنکه در نظر داشته باشند که موفقیت برای هرکودک، تعریفی خاص دارد و لازمست هر کودک با خودش مقایسه شود.  باید مشخص شود کودکان کم شنوا چه نیازهایی دارند و چگونه می توانند آن را بدست آورند. مشارکت کامل والدین در امور تحصیلی فرزندان کم شنوا و ناشنوا در وضعیت بحرانی همه گیری کرونا بیش از پیش اهمیت دارد .

انتهای پیام/

تهیه و تنظیم خبر: نعیمی پور